Then
1
Without anyone
knowing
I smuggled the rain
whom I got
acquainted with
on the hill side.
With mild tension
Yet obediently
It hid
In the car's dicky.
The rain
Exuberant and excited
Dancing and enjoying
At times, rarely
bursting in a roar,
that dragged the good part
of the life lying dormant,
is now queitly confined
and contained here.
This thought made me happy
It's indeed an excellent containment!
I started my car
Drove down
the hairpin curves,
But we were caught
At the check point below .
2
We sat
myself on one side
and the police officer
on the other side of
the interrogation table
With the flashlight
from above,
showered light on us .
"I didn't kidnap,
it came on its own."
l told them.
"The rain was staying alone
in the house on the hill top.
l used to go there often.
Dancing, roaring and
Rejoicing in excitement,
We have come close
to each other."
None believed my words,
Even the court.
The rain could neither
write down nor speak anything.
It's tribal language,
so simple and perishable
Is beyond one's understanding.
The way it cried
Is like drops sinking in the mud
that only l could understand.
I was sent to the jail
and the rain
to the rehabilitation centre.
3
l was imprisoned for three years
lt meant nothing serious to me
'cause I've been alone
residing in a single room house.
But, the worries about the rain
exhuasted me.
l dreamt of a pinge of cold
through the pinhole
of a tinge of light.
I tried to listen to the rain
keeping close my ears to the walls
As if looking for
an ocean roar in a conch.
[l recall how the rain was scared
hearing the ocean, roar.]
I became friendly
with a fly who visited
the prison room.
l opened my heart to it
presenting what I preserved
for the rain.
It shared almost
two hundred days with me
and died
For the first time
l felt grudge
towards the legal system.
I preserved it's body
untill it got rotten.
It was the sole savings
of a lonely man
up to his own soul.
I believed,
Once
It may come alive
Like the Pharoah's Mummy.
I felt obliged to it
for sparing time
to be near me
In the best of my dreams.
4
Once
rain came to see me
It stood on the otherside
of the iron-fence .
We didn't utter anything
and it backed away .
I became an orphan
climbing down
the hill and snow falls
Into a desert.
That day
I turned crazy and mad
Smashed everything
that came in sight.
l caught hold of the police
who tried to stop me
and hit him down on the floor
There formed a pool of blood.
5
Then l was subjected to
hard imprisonment
and terrible torture.
I kept Iying hung
as a fleshmass
sunk in blood
and gritting
at the height of pain...
A drop of blood
dripped from my mouth
slowly blinking and as if
flapping the wings,
followed many blooddrops
imitating.
When it was dark
They flew away as fireflies
in a Dracula story.
That night I listened
to the sound of rain
sharpening my bruised ears.
The night appeared as if
adorned in silver
by the Iightning bolts.
The jailbars shivering
Uprooting everything
It marked the moment
of declaration of love.
The rain rushed in
as a warrior on horse back
smashing the trench
with his cannon.
Without noticing
the surroundings,
It picked me up heroically
and eloped.
Before leaving
I looked at the place
and my friend
and said "Good Bye"
6
Accompanied by the fireflies
We set off.
In the dark
Our trip was brilliant.
Turning on only when blown
like hot sheaf
appeared to mark the night
In cursive letters.
At night
we climbed up the hills
and descended steep
in the dawn .
In the back-ground
there were
the vastness of flowers,
Streams and waterfalls,
Singing birdies,
buffulos milking
even the trees !
So much delusions,
A brightly lit dance floor
soaked in colours !
The singing birds
from our earlier births
joined shrrounding us.
There
the rain started its
unearthly magnifiscent dance
and that absorbed
all my pains.
7
After a long lapse of time
One evening
after returning home
from school
the rain's daughter asked
her parents
" So, Is this
the historical background of
the formation of two classes
those who lost
and those who won ? "
ശേഷം
............
1
കുന്നിൻ ചരിവിൽ വച്ചു പരിചയപ്പെട്ട
മഴയെ ഞാൻ
കടത്തിക്കൊണ്ടു പോന്നു,
ആരുമറിയാതെ.
നേരിയ സംഭ്രമത്തോടെ,
എന്നാൽ അനുസരണയോടെ അത്
കാറിന്റെ ഡിക്കിയിലൊളിച്ചു
ആർത്തു പെയ്തുല്ലസിച്ചും
നൃത്തം ചെയ്തു രസിച്ചും
അപൂർവമായി മാത്രം
ഇരമ്പിപ്പെയ്തും,
കൂടുതൽ നേരം കിടന്നുറങ്ങിയും
ജീവിതം തള്ളിനീക്കിയ മഴ,
ഇപ്പോളിവിടെ ഒതുങ്ങിയിരിക്കുന്നു
എന്ന ചിന്ത എന്നെ സന്തുഷ്ടനാക്കി.
എത്രയോ മികച്ച ഒരൊതുങ്ങൽ.
ഞാൻ വണ്ടി വിട്ടു.
ഹെയർപിൻ വളവുകളിറങ്ങി.
താഴത്തെ
ചെക്ക് പോയിൻറിൽ
ഞങ്ങൾ പിടിക്കപ്പെട്ടു
2
ഇന്റെറൊഗേഷൻ റ്റേബിളിന്റെ
ഒരു വശം ഞാനും
മറുവശം പോലീസ് ഓഫീസറും ഇരുന്നു.
മുകളിൽ നിന്നുള്ള വെളിച്ചം
ഞങ്ങൾക്കു മേൽ ചാറി.
" തട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നതല്ല,
സ്വമേധയാ വന്നതാണ് "
ഞാൻ പറഞ്ഞു:
''മഴ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു താമസം.
കുന്നിൻ മുകളിലെ വീട്ടിൽ.
ഞാൻ അവിടെ പോകാറുണ്ട്.
നൃത്തമാടിയും
ഇരമ്പിയും
കലമ്പിയും
ഞങ്ങൾ ഉറ്റവരായിത്തീർന്നിരുന്നു''.
എന്റെ വാക്ക് ആരും വിശ്വസിച്ചില്ല..
കോടതിപോലും.
മഴയ്ക്ക് സംസാരിക്കാനോ
എഴുതാനോ അറിയില്ലായിരുന്നു.
അതിന്റെ ഗോത്രഭാഷ
നമുക്കു മനസിലാക്കാനാവാത്തത്ര
ലളിതവും നശ്വരവുമായിരുന്നു.
മണ്ണിലാഴുന്ന തുള്ളി പോലായിരുന്നു
അതിന്റെ കരച്ചിൽ.
എനിക്കു മാത്രം അത് മനസിലാകുന്നത്.
എന്നെ ജയിലിലേക്കയച്ചു.
മഴയെ റിഹാബിലിറ്റേഷൻ കേന്ദ്രത്തിലേക്കും.
3
മൂന്ന് വർഷമായിരുന്നു തടവ്.
ഒറ്റമുറിവീട്ടിൽ
ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിഞ്ഞ എനിക്ക്
അത് സാരമുള്ളതല്ലായിരുന്നു.
എങ്കിലും മഴയെച്ചൊല്ലിയുള്ള ആധി
എന്നെ തളർത്തി.
ഇറ്റു വെളിച്ചത്തിന്റെ
ആ ദ്വാരത്തിലൂടെയെത്തുന്ന,
ഒരു നുള്ളു തണുപ്പിനെ
ഞാൻ കിനാക്കണ്ടു.
ശംഖിലെ കടലൊച്ച തേടും പോലെ
ഭിത്തിയിൽ ചെവി ചേർത്ത്
മഴയെ കേൾക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
[ശംഖിലെ കടലിനെ കേൾക്കുന്നത്
മഴയ്ക്ക് ഭയമായിരുന്നു
എന്നു ഞാനോർത്തു ]
തടവുമുറിയിൽ വന്നുപെട്ട പാറ്റയുമായി
ഞാൻ ചങ്ങാത്തത്തിലായി.
മഴയോട് പറയാൻ വച്ച
വാക്കുകളിലൂടെ,
പാറ്റയോടു ഞാൻ
മനസു തുറന്നു.
മാസങ്ങളോളം
എന്റെ രാത്രി പങ്കിട്ട ആ സുഹൃത്ത്
ഇരുന്നൂറു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം
മൃതിയടഞ്ഞു.
അന്നാദ്യമായി എനിക്ക് നിയമസംവിധാനങ്ങളോട് പക തോന്നി.
അതിന്റെ മൃതശരീരം
ദ്രവിച്ചു തീരും വരെ
ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചു.
ആത്മാവോളം ഏകാന്തനായ ഒരുവന്റെ
ഏക സമ്പാദ്യമായിരുന്നു അത്.
ഫറവോയുടെ മമ്മിയെപ്പോലെ
അതിനൊരിക്കൽ
ജീവൻ മുളയ്ക്കുമെന്ന്
ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു.
ഏറ്റവും മികച്ച സ്വപ്നങ്ങളിൽ
എന്റെ സമീപം വന്നിരിക്കാൻ
സമയം കണ്ടെത്തിയതിന്
അതിനോട് ഞാൻ
കടപ്പെട്ടു.
4
ഒരിക്കൽ മഴ എന്നെ കാണാൻ വന്നു.
ഇരുമ്പുവലയ്ക്കപ്പുറം അത് നിന്നു.
ഞങ്ങൾ ഒന്നും ഉരിയാടിയില്ല
മഴ തിരിച്ചു പോയി.
മലയും മഞ്ഞുമിറങ്ങി
മരുഭൂമിയണഞ്ഞവനെപ്പോലെ
ഞാനനാഥനായി.
അന്നെനിക്കു ഭ്രാന്തിളകി.
കണ്ണിൽ കണ്ടതെല്ലാം അടിച്ചുതകർത്തു.
തടയാൻ വന്ന പോലീസുകാരനെ
തൂക്കിയെടുത്ത് തറയിലടിച്ചു.
അവിടം ചോരക്കളമായി.
5
പിന്നെ കഠിനതടവായിരുന്നു.
കൊടിയ പീഢനങ്ങളായിരുന്നു.
ചോരയിൽ മുങ്ങിയ ഒരു മാംസപിണ്ഡമായി ഞാൻ തൂങ്ങിക്കിടന്നു.
വേദനയുടെ പാരമ്യത്തിൽ പല്ലിളിച്ചു.
വായിൽ നിന്നിറ്റിയ ചോരത്തുള്ളി പയ്യെ കണ്മിഴിച്ച് ചിറകനക്കി.
പിന്നെ പല തുള്ളികളും
അതനുകരിച്ചു.
ഇരുട്ടായപ്പോൾ അവ തിളങ്ങി.
ഡ്രാക്കുളക്കഥയുടെ മിന്നാമിനുങ്ങുകളായി
അവ പുറത്തേക്കു പറന്നു പോയി.
6
അന്നു രാത്രിയിൽ
ചതഞ്ഞ കാതുകൾ കൂർപ്പിച്ചു ഞാൻ കേട്ടു .
മഴയുടെ ആരവം.
മിന്നൽ പിണറുകൾ
ഒരു നിമിഷത്തേയ്ക്ക് രാത്രിയെ വെള്ളിപൂശി.
ജയിലഴികൾ വിറച്ചു.
പ്രണയപ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ നിമിഷം
എല്ലാറ്റിനെയും കടപുഴക്കിക്കൊണ്ട്
കടന്നുവന്നു.
പീരങ്കിയാൽ തുറുങ്കു തകർത്ത്,
കുതിരപ്പുറത്തെത്തുന്ന യോദ്ധാവായി
മഴ കടന്നു വന്നു.
വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്ന
ചുറ്റുപാടുകളെ വകവയ്ക്കാതെ,
വീരോചിതമായി
അതെന്നെ കോരിയെടുത്ത് മടങ്ങി.
പുറപ്പെടും മുമ്പ് എന്റെ
സുഹൃത്തു കിടന്നിടത്തേയ്ക്ക്
ഞാൻ നോക്കി.
വിട !!
7
മിന്നാമിനുങ്ങുകളുടെ അകമ്പടിയോടെ
ഞങ്ങൾ യാത്രയാരംഭിച്ചു.
ഇരുട്ടിൽ
ഞങ്ങളുടെ യാത്ര മാത്രം തിളങ്ങി.
വീശുമ്പോൾ മാത്രം തെളിയുന്ന
ചൂട്ടുകറ്റകളായി അത്
രാത്രിയെ വക്രാക്ഷരങ്ങളിലെഴുതി.
രാത്രിയിൽ ഞങ്ങൾ മലകളേറി.
പുലർച്ചയിൽ ചെങ്കുത്തായ ഇറക്കമിറങ്ങി.
പൂക്കളുടെ വിശാല ഭൂമിക,
അരുവികളും വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങളും,
പാടുന്ന കിളികൾ
ചെടികൾക്കു പോലും
പാൽ തൂകുന്ന എരുമകൾ,
വിമോഹന സൈകതങ്ങൾ,
നിറങ്ങൾ കുതിരുന്ന നൃത്തവേദി.
പൂർവജന്മത്തിലെ
പാട്ടുകാരായ പക്ഷികൾ
ഞങ്ങൾക്കു ചുറ്റും കൂടി.
അവിടെ വച്ച്,
മഴ
അഭൗമമായ തന്റെ നൃത്തമാരംഭിച്ചു.
എന്റെ വേദനകൾ ഒപ്പിയെടുക്കപ്പെട്ടു.
8
''നഷ്ടപ്പെട്ടവരും ലഭിച്ചവരും
എന്ന് രണ്ടു വർഗങ്ങൾ
നിലവിൽ വന്നതിന്റെ ചരിത്രപശ്ചാത്തലം ഇതാണല്ലേ ?"
-ഒത്തിരിക്കാലം കഴിഞ്ഞ്,
ഒരു വൈകുന്നേരം
സ്കൂൾ വിട്ടു വന്നപ്പോൾ
മഴയുടെ മകൾ അമ്മയോടുമച്ഛനോടുമായി ചോദിച്ചു.
